وقتی درد غالب باشد یعنی صد در صد باید یه مرگیت باشد

یه مرگی که یقینن از سرطانی که احتمال ابتلا به آن ژنتیکی در خونت تزریق شده تحمیلی تر ست!

و وقتی درد نباشد و یه مرگیت باشد خیلی مشکوک ست!

یک نوع سرخوشی تحمیلی.....یعنی صد در صد باید بریده باشی !

بریدن،از ادمهای که نمیدانند چه مرگیت هست و فقط تو را محکوم میکنند به تلخ بودن !

ادمهای که هیچ گاه نپرسیدند امروزت چگونه گذشت؟؟

انها فقط وقتی که خوشحال هستی کنارت هستند در زمان غم هایت باید خودت باشی و خودت ...

و این است که ادم را میسوزاند!!!

میدانم ، میدانم که این ادمها روزی رهاییم میکنند ولی دلم میخواهد به انها بگویم

بس است دیگر همین ثانیه رهاییم کنید

بگذارید آنقدر در غمهایم غرق شوم که دیگر حسشان نکنم

زندگی کردن با تنهایی و غم هایم خیلی راحت تر از زندگی کردن با ادمهای هست

که هیچ گاه درکم نکردند و مرا نشناخته رها کردند...بگذارید فتح کنند مرا غم ها ....

" درد نوشتـــــــــــــه های یلـــــــⓨⓐⓛⓓⓐــــــــدا "

هیـــــــــــس این روزها آرامشم خواب است ...

راستش خیال بیدار شدن هم ندارد

نمیدانی چه دردی دارد اینکه آرامشت آرام خوابیده و تــــــــــو بی تابی ...

باید اعترافی کنم راستش خسته شده ام از اینکه هر روز روی لبهایم خنده را نقاشی کنم

و در خفا اشکهایم را با دستان خودم آرام پاک کنم

و خودم را دلداری بدهم که روزی آرامشت بیدار میشود...

نمیدانم آخر چه میشود میترسم از آخر قصه ام

میترسم بد تمام شود و یا شاید ناتمام بماند ...

زندگیم عجیب بوی مردگی گرفته است ...

راستش دیگر از مرگ نمیترسم بلاخره که یک روز این نفس تمام میشود

چه حالا چه چندسال دیگر چه فرقی دارد؟؟

همدم میگوید از مرگ نگوییم میگوید اگر از مرگ بگویی زندگیت بوی مردگی میگیرد

ولی برای من فرقی ندارد این روزهای زندگیم با مردگی یکی شده است...

خدایا ببخش که دارم غر میزنم سرت ولی حداقل تو فراموشم نکن تنها مونس  این روزهایم  تویی...

(درد نوشتـــــــــه های ღ یلــــــــــــyalDaــــــــــدا ღ)

اینجا دختری هست

که شب هایش پر از بغض ست...

پر از درد است،پر از سوال ست...

دیگر خسته شده ام؛

از این که آدمها برای توصیفم بگویند:

چقدر خوب آدم ها را آرام میکنی!

چقدر خوب از پس خودت بر می آیی!

متنفرم از اینکه یک لبخند پهن بزنند و بگویند:

چقدر تو خوب و پخته رفتار میکنی!

اینجا دختری ست که بعد از شنیدن هر دردی

در خلوت خودش زانو میزند...

شوکه میشود...

اشک میریزد...

و اتفاقا خیلی بیشتر از بقیه دردش می آید!

دلم میخواهد آدم ها حواسشان باشد

من هم دلم میخواهد

ﺳــﻼﻣﺘــﮯ ﺭﻭﺯﮮ ﮐـــﻪ ﺧـــﻼﺻـــﻪ ﻣﻴــﺸـــَﻢ ﺗــﻮ ﭘﻨــــﺞ

ﻛﻠـــﻤـــﻪ

ﭘـُـﺸـــــﺖِ

ﺳـَـــــــﺮِ

ﻣـُــــﺮﺩﻩ

ﺣـَـــــﺮﻑﻧـَــﺰﻧﻴــــﺪ ....

دنیای مجازی؟؟؟؟

نه اینجا دنیای واقعیه!!!!!

مگه آدم غیر از فکر و احساس چیز دیگه ای هم داره؟؟؟؟

دنیایی مجازی بیرونه توی خیابونا که همه نقاب دارن و هیشکی خودش نیست

اینجا دنیای واقعیه!!!!!

ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﻤﯿـــــــــﺮﻡ ﻫﯿﭻ ﺍﺗِﻔﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫـــــــــﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ..

ﻧﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃـــــــــﺮﻡ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﺩ .

، ﻧﻪ ﺩﺭﺍﺧﺒـــــــــﺎﺭ ﺣﺮﻓﯽ ﺯﺩﻩ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﺩ،

ﻧﻪ ﺗـــــــــﻪِ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘـــــــــﻪ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﺩ

. ﻭَ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﯾـــــــــﻢ ﺧﻄﯽ ﺑﻪ ﺍِﺳﻤﻢ ﻧﻮِﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﺩ ..

ﺗﻨـــــــــﻬﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮐﻤﯽ ﺳﭙﯿﺪ ﻣیشَــــــــﻮﺩ .

ﺍﻗﻮﺍﻣﻤﺎﻥ ﭼﻨـــــــــﺪ ﺭﻭﺯﺁﺳﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﻧﺪ،

ﻋﺸﻘــــﻢ ﺑﻌـــــــــﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾـــــــــﺶ ﺩﺭﺁﻏﻮشی ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺒـــــــــﺮﺩ،

ﻭَ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺑﻌـــــــــﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎﺭﯼ ﻣﻮﻗـــــــــﻊ ﺧﻮﺭﺩﻥِ ﻏﺬﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﻨﺪِﻫﺎﯾﺸـــــــــﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﺩ . .

ﻭ ﻣﻦ ﺗﻨـــــــــﻬﺎ ﮔﻮﺭﮐﻨﯽ ﺭﺍ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﮑﻨـــــــــﻢ،

ﻭ ﻣﺪﺍﺣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻟﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﯼِ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﯿﮕﻮﯾـــــــﺪ

. ﻭَ ﺍﺷﮏِ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﻣﯿﺮﯾـــــــــﺰﺩ ، دیگر ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ!

دلم پاییز میخواهد

ترجیحا آذر ماه

باران هم ببارد

و تنهایی

دلم قدم زدن میخواهد

از اینجا تا خود بی رمقی

تا جایی که نایی برای ادامه نماند

تا اوج لمس رنگ برگ ها

تا نهایت استشمام خوشبو ترین عطر جهان

لا به لای درختان نیمه برهنه ی نم خورده ...

پاییــــــــــــــــــــــــــــــــز فصل من استــــــــ

 پاییز را دوست دارم . . .

بخاطر غریب و بی صدا امدنش

بخاطر رنگ زرد زیبا و دیوانه کننده اش

بخاطر خش خش گوش نواز برگ هایش

بخاطر صدای نم نم باران های عاشقانه اش

بخاطر رفتن و رفتن ..وخیس شدن زیزر باران های پاییزی

بخاطر بوی مست کننده خاک باران خورده کوچه ها

بخاطر غروب های نارنجی و دلگیرش

بخاطر شب های سرد و طولانی اش

بخاطر تنهایی و دلتنگی های پاییزی ام

بخاطر پیاده روی های شبانه ام

بخاطر بغض های سنگین انتظار

بخاطر اشک های بی صدایم

بخاطر سالها خاطرات پاییزی ام

بخاطر معصومیت کودکی ام

بخاطر نشاط نوجوانی ام

بخاطر تنهایی جوانی ام

بخاطر اولین نفس هایم

بخاطر اولین گریه هایم

بخاطر اولین خنده هایم

بخاطر دوباره متولد شدن

بخاطر رسیدن به نقطه شروع سفر

بخاطر یک سال دورتر شدن از اغاز راه

بخاطر یک سال نزدیکتر شدن به پایان راه

بخاطر غریبانه و بی صدا رفتنش

پاییز را دوست دارم,بخاطر خود پاییز